КОГА ЈОРГОВАНОТ ПОСЛЕДЕН ПАТ ЦВЕТАШЕ ВО ДВОРОТ
1.
Kad jorgovan je posljednji put cvjetao u dvoristu,
A velika zvijezda tonula rano na zapadnom nebu,
Nocu,
ja zalovah, i opet zalovat cu, s proljecem sto se
vjecno vraca.
Proljece sto se vjecno vracas, trojstvo jamacno ti
mi donosis,
Jorgovan u vjecnome cvatu i zvijezdu sto tone na
zapadu,
I misao o njemu koga volim.
2
O mocna pala zvijezdo za zapada!
O sjenke noci – O turobna, suzna noci!
O velika zvijezdo nestala – O ta crna tmica sto
sakriva zvijezdu!
O okrutne ruke sto nemogucnog me drzite –
O bespomocna duso moja!
O nemilosrdni oblace sto obavijas i ne pustas moju
dusu.
3
U dvoristu pred starom seoskom kucom, uz
okrecenu ogradu,
Visok grm jorgovana stoji, srcolika lisca socno
zelenog,
Mnogi njezan cvatak izbija ondje s mirisom
snaznim koji volim,
Svaki listak cudo – i s ovog grma u dvoristu
Cvata njezne boje i srcolika lisca socno zelenog,
Grancicu s cvjetom odlamam.
…
(„Ливчиња трева“
изд. "Свјетлост – Сараево" 1989 год. прев.: Хамдија Демировиќ)
No comments:
Post a Comment